Overgang naar huurovereenkomsten voor onbepaalde tijd

Met de invoering van deze wet worden tijdelijke huurcontracten in principe afgeschaft, waardoor huurovereenkomsten voor onbepaalde tijd weer de norm worden. Deze maatregel is genomen als reactie op het toenemende gebruik van tijdelijke contracten, welke soms werden ingezet in situaties waarvoor ze niet bedoeld waren. Dit heeft geleid tot situaties waarin huurders onvoldoende huurbescherming hadden.

Versterkte huurbescherming

Onder de nieuwe wetgeving kunnen huurovereenkomsten voor onbepaalde tijd door de verhuurder enkel worden opgezegd op basis van wettelijke opzeggingsgronden. Dit betekent een versterking van de huurbescherming, aangezien huurders niet zomaar uit hun woning kunnen worden gezet.

Nieuwe opzeggingsgronden

Naast de bestaande opzeggingsgronden zoals slecht huurderschap en dringend eigen gebruik, worden er twee nieuwe gronden geïntroduceerd:

1. Proeftijd samenwoning: Een eigenaar die gaat samenwonen, kan de woning tijdelijk verhuren. Indien de samenwoning succesvol blijkt, kan de verhuurder de huur opzeggen om de woning te verkopen.
2. Verhuur aan familie: Een verhuurder kan de huur opzeggen als hij de woning wil verhuren aan zijn ouders of kinderen.

In beide gevallen blijft de huurbescherming van kracht en zal een rechter een belangenafweging maken om te bepalen of de opzegging gerechtvaardigd is.

Gevolgen voor huurders en verhuurders

De afschaffing van tijdelijke huurcontracten heeft zowel positieve als negatieve gevolgen:

Voor huurders: De afschaffing van tijdelijke huurcontracten is bedoeld om de huurbescherming te vergroten en huurders meer bestaanszekerheid te bieden. Huurders hoeven niet meer regelmatig te verhuizen, wat stress en verhuiskosten vermindert.

Voor verhuurders: De nieuwe wet kan negatieve gevolgen hebben voor verhuurders. Woningeigenaren die hun woning tijdelijk verlaten, kunnen deze niet meer eenvoudig tijdelijk verhuren, wat kan leiden tot meer leegstand. Daarnaast kan het wegvallen van tijdelijke huurcontracten de doorstroming op de woningmarkt belemmeren, waardoor woningzoekenden langer moeten wachten op een geschikte woning.

Manieren voor verhuurders om tijdelijk te blijven verhuren

Hoewel tijdelijke huurcontracten worden afgeschaft, zijn er nog steeds enkele manieren waarop verhuurders tijdelijke verhuur kunnen toepassen:

Tijdelijke verhuur bij samenwonen: Mensen die besluiten samen te gaan wonen, kunnen hun vrijgekomen woning tijdelijk verhuren. Ook verhuur aan een familielid kan een opzeggingsgrond zijn, maar vereist goedkeuring van een rechter.

Opnieuw bewonen door de verhuurder of voorgaande huurder: Deze manier van verhuren, ook wel bekend als tussenhuur of de diplomatenclausule, kan worden gebruikt wanneer de verhuurder tijdelijk in het buitenland verblijft of wanneer de vorige huurder nog geen nieuwe woning heeft gevonden.

Doelgroepencontracten van vijf jaar: Tijdelijke verhuur aan specifieke doelgroepen, zoals jongeren, studenten, promovendi, ouderen, en gehandicapten, blijft mogelijk. Dit helpt bij het beter bedienen van de vraag naar passende huisvesting voor deze groepen.

Tijdelijke verhuur op basis van de Leegstandswet: Woningen kunnen tijdelijk worden verhuurd om onnodige leegstand te voorkomen, bijvoorbeeld wanneer een woning te koop staat, gerenoveerd wordt, of wacht op sloop.

Advies van jouw makelaar

Tot aan de inwerkingtreding van de nieuwe wet blijven tijdelijke huurovereenkomsten voor woonruimtes mogelijk onder de huidige regelgeving. Het is daarom van groot belang om bij het maken van huurafspraken na te gaan welk regime van toepassing is om zekerheid en duidelijkheid te verkrijgen over de duur van de huurovereenkomst.